Uzun zaman geçmiş kendimin üzerinden. Beynelminel bir zaman diliminden ziyade üstümden yüzlerce ben geçmiş. Çok şeyler söylerken hiçler anlatmışım. Başka başka herkese yararı dokunabilirken bir kendine hayrı olmayan kimliğimi alıp çıkmışım evden.
Yürüdüğüm yollar yine karardı. Kendi halt yemem aslına bakarsan. Beş kuruşa muhtaç ruhumun sürünmesi için kimseyi suçlayamam.
En son ne zaman bir başıma yaptığım herhangi birşey yok. Hazır olan bohçamı atıp da kaçamadım hiç kendimden.
Yakın bir dost yıllar sonra gördüğünde ' Bir arpa boyu yol almamışsın.' dedi. Ben o sırada arpanın besin değerlerini düşünmüyor olsam belkide iyi gelirdi.Sorun da bu ya hiç konuya odaklanmamış ömrüm boyu. Mesela rast gele sevmişim. Vira bismillah terk etmişim.
Kolunu budağını gövdesini parça parça ettiğim yek hayatımı toparlamak yerine karşısına geçip homurdanmak en büyük bağımlılıklarımdan.
Hissiyatının kabardığı anlar içtiğin içki ya da öldürdüğün anılarından ibaretse uzak durmak en iyisi galiba.
Sevmemem gerek benim. Sevdiğinde yok eden bir tarafımın olmasını kabullenmem gerek. Alışamaz hiçbir insan durup durduk yere gidenlerden, susanlardan, çürüyenlerden. Çürüdüğümü hissetmeyi geçtim artık kendi kokumdan rahatsızım. Bu çürük kokusu dayanılacak gibi değil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder