Sıkılgan.

Herhangi bir şeyin peşinde koşmayı bırakmak için beklediğim yaş sanırım 23-24 yaşmış. Fazlaca sıkılgan ruhumun kendi dengesizliğinden sıkılıp durulmasına birkaç aydır epeyce şaşırıyorum. Oradan oraya atlamak için herhangi bir sebep göremiyorum. Hiçbir durumun üstüne düşünmeyip, herhangi bir insana yönelmiyorum. Sanırım çok fazla söyledim bu cümleyi ki tamamen gerçek oldu; ' Ben sadece duruyorum.' Duruyorum sayın seyirciler zaman, hayat, iş, aşk, para her şey akıp giderken ben sadece olduğum yerde durabiliyorum. Standart halimden sıkıldığımda neler olacağını dahi düşünmüyorum. Bildiğin içimden gelmiyor. Şimdide varlığını sürdürmeye inatla devam etmeye çalışan 78 kilogram ağırlığındaki ( evet kilo verdim.) bedenimi ( özellikle göt kısmını ) yatağa taşıyıp orada da uykudan sıkılıp sıkılmadığımı düşünerek uyumaya çalışıciğim. İnsan uyurken sırf sıkıldığı için uyanabiliyormuş gençler yazın onuda sağ üst köşeye.