Kaybetmeye Dair

Kaç zaman oldu bilmiyorum. Yanlış hikayeler anlatmışım, farklı duygulardan bahsetmişim hep. Biri varsa eğer duygulardan bahsedecek olan o kişi ben değilmişim. Ben sizlere belki güzel bir aşk anısı anlatamam ama kaybetmenin ne demek olduğunu anlatabilecekler arasında yer alıyorum.

Kaybetmek benim beraberim dünyaya getirdiğim olgulardan birisi sanırım. Daha geçenlerde bahsettim ansızın, düşünmeden tıpkı tüm kaybettiğim insanlar, duygular, hatıralar gibi söyleyiverdim; ' Şu kısa hayatımda o kadar fazla kaybettim ki sanırım hepsi benim sınavımdı. Ve eğer varsan, bu zamandan sonra hangi testlere tabi tutacaksın çok merak ediyorum.' dedim. Kaybetmek bazılarımızın doğasında var.

Ne zaman birini sevsem yok olur. Baktım olmuyor mu? Kendim yok ederim. Bunu ben değil sevdiğim ve yok ettiklerim söylüyor. Ne zaman işler fazla yolunda gitse rayından çıkarırım. Hayat denklemimi ters tüm doğruların karşısındayım. Benim kaybetmem gerek. Bak hayatta herkes kazanacak diye bir şey yokmuş. Birilerinin kazanması için bizlerin kaybetmesi gerek. İnsanların acı çekmesi için var olmaya mahkum bizler varız. Zaman durana kadar her iki kısmında varlığı böyle sürüp gidecek.

Kaybedenler ki umutsuz olduğumuz düşünülür aksine birçok insandan daha fazla umut barındırdığımız için ruhumuzda fazlaca kaybederiz. Bizler her duyulan cümleden etkilenmek için elinden geleni yapanlar hassas falan değiliz. İçimizde ki kaybetme isteği ve dürtüsünün sebebi bu.

Kaybetmekten kastım sigara paketinizi kaybetmek ya da borsada para batırmak değil. Elbette bu tür durumlarda ihtisas alanımıza dahildir ama daha fazlası manevi kayıplarımızdır. Sevmesine severiz, hatta aşkı tatmadığınızdan daha fazlasıyla tadarız. Damarlarımızda aktığını hissederiz mesela ki kaybettiğimizde tam olarak hissedebilelim.

Sizleri bilmem ama kaybetmek üzerine kitaplar yazabilirim sanırım. Kaybolan bedenlerinizle beraber fikirlerinizi, hislerinizi, seslerinizde alıp gitseniz keşke ölümmüş gibi.