5 Mart 2013 Salı

Huyuna gidebilme insanın. Rahatlık ne kelam. Susmak en güzel yol. Susarsan eğer tanıyamazlar. Tanımazlarsa eğer sen bir kişiye daha yalan söylemezsin. O kadar çok yalan söylemişsin ki içindekilere dair. Susup oturmak, bir köşede, en akıl karı meslek haline gelmiş. 10 yıl sonra kendimi susarken görüyorum, bir ağacın tepesinde erik tıkıştırmak yerine ağzıma. Susarken buluyorum çünkü midem kaldırmıyor artık kendim gibi olmadan yaşamayı. Bu kadar pisiliğin akıp  yüzlerinizden sizlere gülümsemek, tanımamak sizleri en güzeliydi. Karşılıklı sussak, sanki hiç tanışmamış olsak dediğim insanlar. Sevdiğim ve nefret ettiğim tüm insanlar; keşke hiç tanışmasaydık. Gelir- Gider hesabı yapmaktan gel gitlerimin sayısını tutamaz ve dakikası dakikasını tutmaz bir adam haline geldim Ne sitemdir şimdi bu yazdıklarım ne de şuçlama. Kendime üzülüyorum. Üzülüyorum çünkü var olmuş gibi görünen tüm zamanlarımı çöpe atmaktan dolayı üzülüyorum. Eski anılarımı varetmeye çalışmaktan yoruluyorum. Artık mutlak yalnızlığa kavuşmaya az kaldı. Az kaldı sessizliğimin her damlasına varmaya. Az kaldı ruhum sabredersem eğer bitecek sana tüm çektirdiğim anılar. Şimdilik bin çeşit, adını bile bilmediğim şeylerle ayakta kal. Yakındır seni kurtarmaya Mario'dan önce gelirim sanırım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder